In hoeverre speelt de ontslagvergoeding een rol bij alimentatie?
Natasja Barské-Gelling
In een eerdere blog ben ik ingegaan op de vraag of een ex-partner aanspraak kan maken op een deel van de ontslagvergoeding die de andere echtgenoot rond de scheiding ontvangt. De vraag was daarbij of een ontslagvergoeding al dan niet in de gemeenschap van goederen valt.
Los van de vraag of de ontslagvergoeding moet worden verdeeld, speelt er echter nog een andere vraag. Stel (bijvoorbeeld) dat de man in kwestie alimentatie moet betalen. Vervolgens verliest hij zijn baan en is hij hetzij aangewezen op een WW-uitkering dan wel op een baan met een lager inkomen. Kan hij dan verlaging van de alimentatie vragen? En in hoeverre speelt hierin een rol dat hij een ontslagvergoeding heeft ontvangen?
Uitgangspunt is dan dat de ontslagvergoeding is bedoeld als aanvulling op de WW-uitkering, dan wel een lager inkomen. Dit betekent dus dat van de man mag worden verwacht dat hij de ontslagvergoeding aanwendt voor de suppletie van zijn inkomen, zodat hij aan zijn alimentatieverplichting kan blijven voldoen.
Ontslagvergoeding aanwenden voor eigen onderneming?
Met enige regelmaat komt het voor dat de man in kwestie geen andere baan kan vinden en dan besluit om een eigen onderneming te starten. De vraag is dan of de man zijn ontslagvergoeding geheel of ten dele mag gebruiken als startkapitaal voor zijn onderneming.
Hierover is al vaker geprocedeerd. De rechtbank toetst dan ondermeer of de man naast de ontslagvergoeding nog over ander relevant vermogen beschikt dat hij gebruiken kan voor de start van zijn onderneming. De man zal derhalve aan moeten tonen dat hij niet in staat is zijn onderneming te financieren met ander vermogen.
Recent is hier opnieuw over geprocedeerd. In deze betreffende zaak heeft de man – na zijn ontslag – eerst geprobeerd om een dienstverband met een vergelijkbaar salaris te vinden. Toen dit niet lukte (vanwege de economische crisis) is hij samen met derden een eigen onderneming gestart. Hij heeft er daarbij voor gekozen om een deel van zijn ontslagvergoeding – namelijk een bedrag van € 108.000 netto – te investeren in een nieuw op te richten onderneming. Hij wilde zo proberen om een nieuwe bron van inkomen te verwerven.
Investering in toekomstig inkomen?
De vraag die in deze zaak centraal stond was of dit een redelijke investering vanuit de ontslagvergoeding in toekomstig inkomen kon worden geacht te zijn. De rechtbank stelt vast dat het in een onderneming als de onderhavige niet ongebruikelijk bleek te zijn dat ook de bestuurder zelf in het bedrijf investeert, financieel risico aanvaardt en draagt. Verder stond vast dat de man inmiddels inkomen uit onderneming ontving en was niet gebleken dat hij zich een vergelijkbaar inkomen ook elders zonder investering had kunnen verwerven. De conclusie van de rechtbank was dus dat dit een redelijke investering was.
Uit deze uitspraak blijkt dat niet te allen tijde de hele ontslagvergoeding moet worden gebruikt als aanvulling op het oude inkomen. Onder omstandigheden – mits goed onderbouwd – is het dus mogelijk om een deel van de ontslagvergoeding te gebruiken voor (bijvoorbeeld) de opstartkosten van een nieuwe onderneming. Voorwaarde is dat wordt aangetoond dat er geen ander vermogen is en dat dit een redelijke investering (vanuit de ontslagvergoeding in toekomstig inkomen) is.
