Jan Willem van Dommelen
Als we op zondagmorgen nietsvermoedend naar het Taksimplein wandelen, stappen we een film binnen. Gekraakte banken, bekladde gevels en smeulende auto’s.
We zijn een paar dagen in Istanbul na het examen van onze jongste zoon en begrijpen langzaamaan dat niet minder dan volk en overheid hier slaags zijn geraakt. En hoe. Burgers van allerlei overtuiging en leeftijd worden geprovoceerd. Maar de keihard optredende politiemacht slaagt er namens de premier niet in de veenbrand van bitter protest, die elke avond fel oplaait, te blussen.
In die veldslagen op het Turkse plein zijn dezer dagen ook beroepsgenoten betrokken. Enkele honderden advocaten uit de stad hielden een demonstratie ter ondersteuning van de protesten tegen het weghalen van het Gezi-park en tegen het harde neerslaan van de recente protesten. Dat hebben ze geweten.
De Ankara Bar Association bevestigt nu de arrestatie van tenminste vijftig advocaten. Circa honderd collega’s wachten bij het gerechtsgebouw op de vrijlaten van hun collega’s.
Nederland
Blij dat we in Nederland wonen? Daar kunnen we na een mooi verhaaltje rustig in slaap vallen op schoot van vader Staat?
Daar denken ook hier advocaten anders over. Luister naar het felle verzet van de Nederlandse Orde van Advocaten tegen de plannen van staatssecretaris Teeven over het toezicht op de advocatuur.
Ieder is het er wel over eens dat in onze maatschappij meer en strenger toezicht nodig is op het werk van advocaten. Maar hoe organiseer je dat?
Teeven wil koste wat kost overheidstoezicht invoeren omdat nu beroepsgenoten elkaar beoordelen. “Het kan toch niet zo zijn dat de slager zijn eigen vlees keurt.” De toon was gezet.
Je zou hem op de klank af zo gelijk geven. Maar wie het probleem op zich in laat werken moet bij de gedachte van overheidstoezicht op juist de advocatuur, rillen.
Advocaten procederen immers namens burgers vaak tégen de Overheid. Ze staan de kleinen bij tegen de groten. Maar in de plannen van Teeven benoemt diezelfde Overheid de leden van de advocatentoezichthouder, krijgt de overheid inzage in cliëntgegevens en geldt voor hen niet de geheimhoudingsplicht die voor advocaten geldt. Dat is een ongekende rechtstatelijke rolvermenging.
Moet het toezicht dan volgens de advocaten blijven zoals het is? Zeker niet. Het toezicht moet strenger en beter, maar wel écht onafhankelijk van de Overheid.
Want het is diezelfde overheid die zich steeds onkwetsbaarder maakt door de gefinancierde rechtshulp af te bouwen en kwetsbare mensen zoals asielzoekers, steeds minder rechtsbescherming biedt. Vrije en onafhankelijke advocatuur is de waarschuwende kanarie in de kolenmijn.
Bij ons heet het Taksimplein het Malieveld.