De rechter benadrukt: ondertoezichtstelling is privilege

Een uitdaging die professionals binnen de scheidingswereld maar al te goed kennen: het gebrek aan samenwerking tussen ouders die vastzitten in een patroon van conflicten na de scheiding. Bij aanhoudend conflict waarvan de kinderen uiteindelijk het slachtoffer zijn, lijkt langdurige overheidsinterventie in de vorm van bijvoorbeeld een ondertoezichtstelling onvermijdelijk. Echter, een recente gerechtelijke uitspraak werpt een bijzonder licht op de rol van ondertoezichtstelling bij het ondersteunen van ouders die in een dergelijke conflictsituatie zitten.

Een starre houding

Wat was er precies aan de hand? In deze zaak stond de minderjarige al bijna zijn hele leven onder toezicht door de aanhoudende conflicten tussen de ouders. Ondertussen lukte het de ouders maar niet om met elkaar samen te werken. Zelfs na talloze mislukte hulpverleningstrajecten slaagden de ouders er niet in om met elkaar samen te werken. Ze bleven naar elkaar wijzen, in de hoop dat de ander zou veranderen. In dit geval vonden de gecertificeerde instelling, de Raad voor de Kinderbescherming en de ouders het voor de hand liggen dat de ondertoezichtstelling zou worden verlengd. De rechter zette hier echter wat kanttekeningen bij.

Een laatste kans

De rechter is bereid de ouders een laatste kans te geven om binnen de ondertoezichtstelling de verhoudingen te verbeteren. Zij moeten zich er wel van bewust zijn dat zij een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben om hun geschillen opzij te zetten en van hen wordt verwacht dat zij actief deelnemen aan hulpverleningstrajecten om de situatie te verbeteren. Als de benodigde inzet uitblijft en ouders vast blijven houden aan hun starre standpunten, is de ondertoezichtstelling een verspilling van gemeenschapsgeld en zal het niet nog een keer worden verlengd. De consequentie: ouders zullen op eigen houtje een manier moeten vinden om met de andere ouder samen te werken.

Ondertoezichtstelling als kans

Opvallend aan deze zaak is de harde stellingname van de rechter tegenover de ouders. Hij benadrukt dat een ondertoezichtstelling een privilege is. Het dient niet alleen als een controlemechanisme, maar biedt tevens een kans voor ouders om ondersteuning te ontvangen bij het verbeteren van hun ouderlijke vaardigheden en het oplossen van conflicten die de ontwikkeling van het kind in gevaar brengen. Voor de ouders in deze zaak waren deze overwegingen effectief, omdat zij de ondertoezichtstelling graag wilden als middel om met de andere ouder samen te werken. Hoewel niet alle ouders de ondertoezichtstelling als een gewenste optie zien, is het belangrijk om ook hen bewust te maken van de kansen die het biedt. In situaties waar ouders vastzitten in conflicten, kan een ondertoezichtstelling een startpunt zijn voor positieve verandering, waarvan het kind aanzienlijk kan profiteren.